Connolly dodała tytuły French Open i Wimbledon do swojego życiorysu w 1954 roku-do tego czasu wygrała również siedem meczów z rzędu w międzynarodowym konkursie drużynowym Wightman Cup przeciwko Wielkiej Brytanii. Jednak jej kariera zakończyła się” z bolesną nagłością”, jak opisała na swojej stronie International Tennis Hall of Fame. 20 lipca 1954—powrót do domu w San Diego po zdobyciu Wimbledonu—Connolly jechała swoim rasistowskim ogierem, Colonel Merryboy, kiedy ciężarówka z cementem zderzyła się z nią i koniem. Została wyrzucona ze zwierzęcia i doznała złamania kości i odciętych mięśni łydek w prawej nodze. „Od razu wiedziałam, że już nigdy nie zagram”
wyszła za mąż za Normana Brinkera z Dallas, restauratora i byłego członka amerykańskiej drużyny jeździeckiej.mieli dwoje dzieci, Cindy i Brendę. Pomimo niezdolności Connolly do gry w turniejach, nadal mogła uczyć dzieci. Pracowała jako instruktorka tenisa, a wraz z przyjaciółką Nancy Jeffett, w 1968 roku założyła Maureen Connolly Brinker Tennis Foundation. Zmarła pół roku później, w przeddzień turnieju wimbledońskiego. Od 1966 walczyła z rakiem żołądka. Fundacja Brinker sponsoruje dziś różnorodne działania dla młodzieży, w tym turnieje, takie jak Maureen Connolly Challenge trophy i imprezy „Little Mo” dla chłopców i dziewcząt.