Australian Dictionary of Biography

Sir William Henry Bragg (1862-1942), by Bassano, 1926

1862-1942), a ojcem i synem był sir William Lawrence (1890-1971), fizykolog. William Henry urodził się 2 lipca 1862 roku w Westward koło Wigton, Cumberland, Anglia, jako syn Roberta Johna Bragga, oficera marynarki handlowej i farmera, i jego żony Mary z domu Wood. Jego matka zmarła, gdy miał 7 lat i, prawie odizolowany od innych dzieci, był wychowywany przez wuja Williama Bragga w Market Harborough w Leicestershire. Zdobył stypendia w miejscowej szkole średniej i King William ’ s College na Wyspie Man, gdzie został dyrektorem szkoły i wygrał wystawę w Trinity College w Cambridge. Tam pracował prawie w całości z matematyki; później żałował tej wczesnej specjalizacji. Brak pieniędzy i łatwej towarzyskości ratował go przed samotnością dzięki swoim umiejętnościom w grach. W 1884 ukończył studia jako trzeci wrangler, a rok później otrzymał pierwszą w części III tryptyku.

w 1886 roku Bragg przybył do Adelajdy, aby objąć stanowisko „(Sir Thomas) starszego profesora matematyki czystej i Stosowanej, który będzie również udzielał instrukcji w dziedzinie fizyki”; niedawno został zwolniony przez (Sir) Horace 'a Lamba. Był nieświadomy fizyki, w której miał stać się jednym z najwybitniejszych ludzi swoich czasów. Chociaż początkowo miał tylko dwóch studentów, nie angażował się w żadne badania. Przyuczył się do firmy producentów instrumentów, aby zrobić aparaturę dla swojego słabego laboratorium dydaktycznego.

spotkanie z przyjaznym przyjęciem, zwłaszcza z rodziny (Sir) Charlesa Todda, Bragg cieszył się dużą popularnością, a jego osobowość rozkwitła. Grał w tenisa i golfa oraz pomógł wprowadzić lacrosse do Australii Południowej. 1 czerwca 1889 ożenił się z córką Todda, Gwendoline, wykwalifikowaną kolorystką wody; Bragg zajął się malarstwem i wystawiali razem. Mieli dwóch synów, z których jeden został później zabity pod Gallipoli, i córkę. Bragg był aktywny w sprawach Biblioteki Publicznej, Museum and Art Gallery of South Australia, School of Mines and Industries i Gildii nauczycieli.

na uczelni zachęcał do działalności studenckiej, w szczególności do tworzenia związku. Uważał, że największą pracą, jaką może wykonać kolonialny Uniwersytet, jest działanie jako „centrum, z którego promieniuje cała edukacja” i pomoc w doprowadzeniu wszystkich nauczycieli do kontaktu z najlepszym myśleniem. Nauczyciele krajowi byli mile widziani na jego wykładach i nie musieli uiszczać opłat. Jego zainteresowania naukowe przeniosły się na fizykę: rozwinął talent do wykładania tematu zarówno na formalnych zajęciach, jak i na publicznych wykładach, często ożywionych eksperymentalnymi pokazami. Interesował go elektromagnetyzm; pewnego dnia w 1895 roku eksperymentował z oscylatorem Hertzowskim, kiedy odwiedził go Ernest Rutherford, który był w drodze do Cambridge i pracował nad transmisją radiową w Christchurch w Nowej Zelandii. Był to początek cennej przyjaźni na całe życie.

na początku następnego roku Bragg dowiedział się o odkryciu promieniowania rentgenowskiego przez W. K. Röntgena i wraz ze swoim zdolnym asystentem A. L. Rogersem rozpoczął produkcję nowego promieniowania. 13 czerwca uzyskali oni zdjęcie z własnej tuby Röntgena. Jednym z pierwszych beneficjentów był 6-letni syn Bragga, William Lawrence, którego złamany łokieć sfotografowano prymitywnym sprzętem. Ale minęło wiele lat, zanim Bragg rozpoczął poważne badania nad promieniowaniem rentgenowskim i innymi promieniami jonizującymi.

w 1898 roku spędził roczny urlop w Anglii; relacjonował wykształcenie techniczne i centralne znaczenie Wzornictwa w przemyśle. Po powrocie Bragg prowadził eksperymentalne prace nad komunikacją radiową z Toddem. Ich transmisja z Obserwatorium Stanowego zakończyła się sukcesem na odległość 600 jardów (550 m) 10 maja 1899, a do 20 lipca na odległość 8 km (8 km) od Obserwatorium do Henley Beach.

przełom w karierze Bragga nastąpił w 1904 roku, kiedy wygłosił przemówienie prezydenckie do sekcji A Australasian Association for the Advancement of Science w Dunedin, Nowa Zelandia, „On some recent advances in the theory of the jonization of gases”. Omówił penetrację materii przez cząstki α i β, dochodząc do wniosku, że masywne cząstki α, w przeciwieństwie do promieni β i γ, poruszałyby się nie odwijane przez gaz, dopóki cała energia nie zostanie utracona przez jonizację cząsteczek gazu, a zatem cząstki α o danej energii początkowej powinny mieć określony zakres w gazie. Pomysł ten był kontynuowany w błyskotliwej serii badań, które w ciągu trzech lat przyniosły mu stypendium Royal Society of London. Pomógł mu uczeń Richard Kleeman, którego Bragg zaprosił do pełnienia funkcji swojego asystenta.

pierwsze eksperymenty pokazały wyraźnie dobrze zdefiniowane zakresy cząstek α i rozróżniły cztery grupy cząstek α emitowanych przez Rad, radon, RaA i RaC. Wykazali również, że „siła hamowania” substancji jest w przybliżeniu proporcjonalna do pierwiastków kwadratowych masy atomowej. Bragg napisał długie relacje ze swojej pracy dla Rutherforda na McGill University w Kanadzie. Prace kontynuowano badaniami nad jonizacją gazów przez cząstki α, w których Braggowi znacznie pomógł J. P. V. Madsen. Bragg doszedł do wniosku, że promieniowanie rentgenowskie i promieniowanie γ to strumienie cząstek pary neutralnej, a nie fal elektromagnetycznych. To sprawiło, że przez kilka lat stał się centrum kontrowersji. W styczniu 1909, na krótko przed wyjazdem na Cavendish chair of physics na Uniwersytecie w Leeds, Bragg wygłosił przemówienie prezydenckie na spotkaniu A. A. A. S. w Brisbane, w którym podsumował swoje prace z ostatnich pięciu lat i skomentował znaczenie badań naukowych dla rozwoju Australii.

w 1912 roku Max von Laue wykazał, że promieniowanie rentgenowskie może być dyfrakowane przez kryształy i ustalił ich charakter falowy. Tego lata Bragg i jego syn William Lawrence, który był wtedy w Trinity College w Cambridge, omówili ten rozwój. Podczas gdy ojciec, dzięki swojemu doświadczeniu w pomiarach jonizacji, skonstruował spektrometr rentgenowski do dalszych badań właściwości promieni rentgenowskich, syn znalazł genialne uproszczenie problemu dyfrakcji Laue i sformułował prawo Bragga, odnoszące położenie maksimów wzoru dyfrakcyjnego do długości fali promieniowania i odległości między odpowiednimi płaszczyznami atomów w krysztale. Zdał sobie również sprawę, że analiza wzorców dyfrakcji rentgenowskiej zapewniła sposób lokalizowania atomów w kryształach. Z Laue patterns W. L. Bragg czerpał struktury ZnS i halogenków alkalicznych, a następnie, łącząc siły z ojcem, który teraz miał lepszą metodę eksperymentalną, wspólnie zainicjowali cały temat krystalografii rentgenowskiej, za co otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1915 roku. W. L. Bragg był wówczas 25.

wybuch wojny chwilowo zakończył tę pracę. W. H. Bragg zajął się problemami wykrywania okrętów podwodnych, a jego syn pracował nad dźwiękiem dla artylerii we Francji; obaj wnieśli znaczący wkład.

w 1915 W. H. Bragg został powołany na katedrę fizyki w University College w Londynie. Tutaj, po zostaniu profesorem chemii i dyrektorem Royal Institution of Great Britain W 1923 roku, zbudował energiczne szkoły krystalografii rentgenowskiej, zajmujące się głównie badaniem cząsteczek organicznych. W instytucji tej ustanowił tradycję popularyzowania nauki w swoich wykładach bożonarodzeniowych dla młodzieży, które były wzorem klarowności i intelektualnego podniecenia.

W. H. Bragg do swojej śmierci utrzymywał aktywne zainteresowanie krystalografią rentgenowską i wniósł monumentalny wkład w ten temat, a także służył światu naukowemu w innych dziedzinach. Wiele wyróżnień zostało mu nadanych przez uczone instytucje, w tym wybór w 1920 roku na Honorowego Członka Trinity College w Cambridge. Został mianowany C. B. E. (1917) i K. B. E. (1920) oraz odznaczony Orderem Zasługi (1931). Otrzymał medale Rumford (1916) i Copley (1930) Royal Society, którego był prezesem w latach 1935-40. Zmarł 12 marca 1942 roku w Londynie po okresie, w którym problemy z sercem zmniejszyły jego aktywność.

Sir William Bragg był wysokim, różowo-policzkowym mężczyzną, którego duże oczy były ciemne i życzliwe. Jego przekonania religijne były silne, ale nie dogmatyczne i są podziwnie wyrażone w jego wykładzie Riddella Memorial z 1941 roku. Zawsze był skromny i gotowy do zmiany swoich poglądów, a jego osobisty charakter jaśnieje w zapisach jako człowiek łagodny i humanitarny.

William Lawrence Bragg urodził się w Adelaide 31 marca 1890 roku i kształcił się w Collegiate School of St Peter i University of Adelaide (B. A., 1908). Ukończył również Trinity College w Cambridge, gdzie został stypendystą i wykładowcą nauk przyrodniczych. Po okresie współpracy z ojcem i latach wojny został w 1919 mianowany profesorem fizyki na Uniwersytecie Wiktorii w Manchesterze, gdzie prowadził szkołę krystalografii rentgenowskiej poświęconą głównie badaniu struktur nieorganicznych, w szczególności krzemianów, metali i stopów. 10 grudnia 1921 w Cambridge ożenił się z Alice Grace Jenny Hopkinson, która zakończyła karierę w sprawach miejskich.

w 1937 Bragg został dyrektorem National Physical Laboratory, Teddington, ale rok później zastąpił Rutherforda jako Cavendish professor of experimental physics w Cambridge. Tutaj włączył się w atak na struktury białek, hemoglobiny i mioglobiny. W 1954 został powołany na stanowiska piastowane wcześniej przez ojca w Royal Institution. Na emeryturze w 1966 roku widział temat krystalografii rentgenowskiej, pionierskiej przez jego ojca i siebie, rozwijającej się od wyjaśnienia struktur najprostszych kryształów do ogromnie skomplikowanych cząsteczek zawierających tysiące atomów. W 1960 roku odwiedził Australię i opowiadał na University of Adelaide o najnowszych triumfach krystalografii.