we leven in een melkwegstelsel-eet-melkwegstelsel-universum. Grote sterrenstelsels grijpen vaak kleinere, en maken dan de sterren en het gas van de kleintjes hun eigen. Dat kan een dramatische verandering veroorzaken in de grotere sterrenstelsels.
een goed voorbeeld is M63, het Zonnebloemstelsel. Het is een verbluffend mooi spiraalstelsel dat lijkt op een zonnebloem. Het is ongeveer 27 miljoen lichtjaar ver weg, en het is ongeveer even groot als ons eigen melkwegstelsel, de Melkweg.
een vreemd kenmerk van de Zonnebloem is een streamer van sterren die ten minste halverwege het melkwegstelsel rondloopt. Het is ongeveer 10.000 lichtjaar breed, en het bevat honderden miljoenen sterren-genoeg om een klein sterrenstelsel te maken.
en in feite, dat kan zijn waar de streamer vandaan kwam. Een paar miljard jaar geleden is er misschien een dwergstelsel langs de Zonnebloem gekomen. De zwaartekracht van het grotere sterrenstelsel greep het kleinere en trok het uit elkaar, en vormde de streamer.
de ontmoeting kan ook dramatische effecten hebben gehad op de Zonnebloem. Een rand van de schijf van het melkwegstelsel is kromgetrokken — een mogelijk effect van de zwaartekracht van het kleine melkwegstelsel. Nog indrukwekkender, de ontmoeting kan rimpelingen hebben veroorzaakt in de schijf van de zonnebloem die de spiraalstructuur creëerde of verbeterde. Die rimpelingen kunnen de geboorte van vele nieuwe sterren in de Zonnebloem hebben veroorzaakt — waardoor de schoonheid van deze verbazingwekkende Melkweg werd versterkt.
De Zonnebloem is in het west-noordwesten bij zonsondergang. Het is zichtbaar door een telescoop, links van het handvat van de Grote Beer.