Egyptische Islamitische Jihad (EIJ), ook wel al-Jihad genoemd, Egyptische extremistische organisatie die ontstond in de late jaren 1970 en zich ontwikkelde tot een machtige kracht in de jaren 1980 en 1990. Egyptische Islamitische Jihad (EIJ) sloot zich aan bij het al-Qaeda netwerk in de late jaren 1990, en de twee groepen fuseerden in 2001.EIJ kwam eind jaren zeventig samen uit verschillende kleinere militante groepen onder leiding van Mohammed Abd Al-Salam Faraj. Zijn verhandeling Al-Farīahah al-ghāʾibah (1981 ); De verwaarloosde plicht), die Moslims aanspoorde om geweld te gebruiken voor het doel van het creëren van een Islamitische Staat, werd het ideologische platform van de groep. Op 6 oktober 1981 vermoorden eij-leden vermomd als soldaten de Egyptische president. Anwar Sadat schoot hem neer voor Egyptische televisiecamera ‘ s tijdens een militaire parade. Er volgde een hardhandig optreden waarbij de meeste leiders van de organisatie gevangen werden gezet. Tijdens die periode verslechterden de breuken binnen EIJ en de Opper-Egyptische vleugel van de groep brak af om een onafhankelijke organisatie te vormen, al-Jamāʿah al-Islāmiyyah (“de Islamitische Groep”), onder leiding van Omar Abdel Rahman.in de jaren 80 verlieten veel leden van EIJ Egypte om deel te nemen aan de Afghaanse guerrillaoorlog tegen de bezetting die volgde op de Sovjet-invasie van Afghanistan. Het was in Peshawar, Pakistan, dat eij ‘ s leiders Sayyid Imam al-Sharif en Ayman Al-Zawahiri kennis maakten met de Saoedische financier en organisator Osama bin Laden, die eind jaren tachtig het Al-Qaida netwerk oprichtte. De banden tussen EIJ en Al-Qaeda bleven zich verdiepen. Veteranen van EIJ vormden een groot deel van al-Qaeda ‘ s senior leiderschap, terwijl EIJ op al-Qaeda vertrouwde voor de planning en uitvoering van haar gewapende operaties tegen de Egyptische regering. EIJ claimde de verantwoordelijkheid voor verijdelde moordaanslagen op Minister van Binnenlandse Zaken Hassan al-Alfi in augustus 1993 en Premier Atef Sedky in November 1993. Deze aanslagen, samen met eij ‘ s mislukte poging om de Egyptische president te vermoorden. Hosni Mubarak leidde tijdens een bezoek aan Ethiopië in juni 1995 tot een verpletterende onderdrukking van de groep in Egypte, waardoor de groep gedwongen werd om doelen in het buitenland te vinden. EIJ ‘ s dodelijkste aanval was de bomaanslag op de Egyptische ambassade in Islamabad, Pakistan, In November 1995, waarbij 17 mensen omkwamen. EIJ werd echter grotendeels overschaduwd door al-Jamāʿah al-Islāmiyyah, die een veel bloediger campagne voerde in Egypte, waarbij talloze ambtenaren, burgers en buitenlandse toeristen omkwamen.
EIJ en al-Qaeda kondigden een formele alliantie aan in 1998, en de twee groepen fuseerden volledig in 2001. Zawahiri werd Osama bin Laden ‘ s plaatsvervanger en was betrokken bij de aanslagen op het World Trade Center en het Pentagon op 11 September 2001.midden 2007, als onderdeel van een “deradicalisatie” – programma, liet Egypte meer dan 130 gevangengenomen leden van EIJ vrij in ruil voor hun afzweren van geweld. Dat jaar zag ook een reeks publicaties van Sayyid Imam al-Sharif die terrorisme als on-islamitisch afzwoer. Sharif ‘ s geschriften trokken een lange weerlegging uit Zawahiri.